De Kennkarte was het basisidentiteitsdocument dat in Duitsland (inclusief de bezette geïncorporeerde gebieden) werd gebruikt tijdens het tijdperk van het Derde Rijk. Ze werden voor het eerst geïntroduceerd in juli 1938. Ze werden normaal gesproken verkregen via een politiebureau en waren voorzien van de stempels van het overeenkomstige uitgiftekantoor en de ambtenaar. Elke mannelijke Duitse staatsburger van 18 jaar en ouder, en elke Joodse burger (zowel mannen als vrouwen) kreeg er een en er werd verwacht dat hij deze zou tonen wanneer hij door ambtenaren werd geconfronteerd.